1. Zoek het woord op in het Sofeer-woordenboek. Als u het woord niet meteen vindt, probeer dan ook afwijkende spellingen.
    
2. Als het woord niet is opgenomen in het Sofeer-woordenboek:
   1. Is het een eigennaam? (bijv. organisatie, persoon, Bijbelse naam)
      • Bij bestaande instellingen en levende personen neemt u de spelling over zoals de organisatie of persoon het zelf schrijft. Die kunt u vaak vinden op hun eigen website.
      • Vindt u alleen een naam in Hebreeuwse karakters, volg dan de transcriptieregels in de Sofeer Helpfunctie. (Voor Jiddisj gelden aparte omzettingsregels.)
      • Is de naam die u aantreft klaarblijkelijk de Engelse weergave van een Hebreeuwse naam, dan mag u de spelling omzetten naar de Sofeer-spelling.
        Zo'n Engelse weergave is bijvoorbeeld herkenbaar aan "sh" voor de klank [sj], "u"voor [oe], of "y" voor [j].
         
   2. Is het niet een eigennaam, gebruik dan de spellingregels hieronder (klinkers - medeklinkers - diversen). Ze zijn geordend op klank. Bij iedere klank staat aangegeven welke spelling u moet gebruiken.
      • Met uitzonderingen op de regels hoeft u geen rekening te houden. Uitzonderingen op een spellingregel betreffen in het algemeen alleen ingeburgerde woorden die veel voorkomen. Zulke woorden staan in principe allemaal in de Sofeer-woordenlijst.
         

• In gesloten lettergrepen (lettergrepen eindigend op een medeklinker):
  • [Regel A.1] Een [aa]-klank wordt geschreven als aa als de [aa]-klank onmiskenbaar lang is én de klemtoon heeft. Voorbeeld: Koemraan.
     

    Schrijf in alle andere gevallen steeds a. Namelijk:

    • [Regel A.2a] als de a-klank kort is,
    • [Regel A.2b] of bij twijfel (variabele uitspraak, een -a- die zowel korter als langer kan worden uitgesproken) (voorbeeld: de tweede a in davar),
    • [Regel A.2c] of als de -aa- wel lang is maar geen klemtoon heeft.
       

    Tip: De spelling aa [regel A.1] komt vooral voor bij Jiddisje woorden. Bij Hebreeuwse woorden is de lengte van de -aa- nogal variabel. Daarom schrijft Sofeer daar vanwege regel [A.2b] doorgaans a.
     
• In open lettergrepen (lettergrepen eindigend op een klinker):
  • [Regel A.3] Schrijf in principe a ('basisspelling').
  • [Regel A.4] Ook aan het eind van een woord wordt a geschreven. Voorbeeld: halacha.
     

    Uitzondering:

    • [Regel A.5] In open lettergrepen met
      • lange, beklemtoonde [aa]-klank
      • vóór ch, sj of ts
      • gevolgd door een klinker,
      is de spelling aa.
      Voorbeeld kedaaches.

[aa]

a

aa

• [Regel E.1] In gesloten lettergrepen (lettergrepen eindigend op een medeklinker) is spelling van de [è]-klank in principe e. Voorbeeld: Negev.
  • Opmerking:
    Soms varieert (in Hebreeuwse woorden) de uitspraak van een -e- tussen [è] en [ee], of is niet duidelijk of een -e- lang ("ee") of kort ("è") is.
    [Regel E.1a] Spel in zo'n geval alsof de uitspraak lang is: chaveer, niet chaver.
    Zie verder onder klank [ee].
     
• In open lettergrepen (lettergrepen eindigend op een klinker):
  • [Regel E.2] Schrijf è bij een [è]-klank aan het eind van een woord. Voorbeeld: Menasjè.
  • [Regel E.3] Schrijf in overige gevallen: e.
    In het bijzonder: [Regel E.3a] schrijf e voor de beklemtoonde [è]-klank in zogeheten "nomina segolata" en in daarmee vergelijkbare woorden. Voorbeeld: Negev.

[è]

e

è

• In gesloten lettergrepen (lettergrepen eindigend op een medeklinker):
  • [Regel E.4a] een traditionele spelling met e wordt gehandhaafd, bijvoorbeeld in eigennamen. Voorbeeld Hillel.
  • [Regel E.4b] schrijf in overige gevallen ee.

  Tip: Bij tweelettergrepige woorden levert de klemtoon een hulpmiddel om de juiste spelling te vinden:

  • chesed (klemtoon op eerste lettergreep, zogeheten "nomina segolata"): spelling e.
  • chaveer (klemtoon op tweede lettergreep): spelling ee.
     
• In open lettergrepen (lettergrepen eindigend op een klinker):
  • [Regel E.5] aan het eind van een woord: schrijf ee. Voorbeeld: atsee.
  • middenin een woord:
    • [Regel E.6a] Schrijf ee bij een beklemtoonde [ee]-klank vóór ch, sj of ts, gevolgd door klinker (type: Wajeesjev).
    • [Regel E.6b] Schrijf in overige gevallen: e.

Opmerkingen:

1. Soms varieert (in Hebreeuwse woorden) de uitspraak van een -e-, of is niet duidelijk of een -e- lang of kort is.
   [Regel E.7a] Spel in zo'n geval alsof de uitspraak lang is: chaveer, niet chaver.
    
2. [Regel E.7b] In eigennamen treft men vrij vaak de spelling -ei- aan om een lange ee-klank weer te geven. Deze gebruikelijke schrijfwijzen zijn in Sofeer gehandhaafd.
   Voorbeelden: Kol Nidrei; Beit Ha'Chidush (zie toelichting Beth / Bet / Beet / beet / Beit).
   Ook in: snogeiro.

[ee]

e

ee

ei

• De sjwa wordt zeker als "e" geschreven:
  1. [Regel E.8a] als de sjwa in modern Israëlisch of Jiddisj onmiskenbaar wordt uitgesproken; of
  2. [Regel E.8b] in woorden waarin traditioneel een e geschreven wordt waarvan we niet willen afwijken, bijv. bij namen van Bijbelgedeelten (Beresjiet) of bij persoonsnamen.
      
• In de overige gevallen kan de sjwa meer of minder duidelijk worden uitgesproken (vgl. in het Nederlands "kind(e)ren" of "Balk(e)nende"). In zulke gevallen kiest Sofeer voor een "minimale spelling": we laten de e weg waar die gemist kan worden.
  1. aan het begin van een (Hebreeuws) woord kan, als de sjwa niet zou worden geschreven, een opeenhoping van medeklinkers ontstaan, bijv. kr- of kz-.
     • [Regel E.9a] Is die medeklinkercombinatie ook mogelijk aan het begin van in oorsprong Nederlandse woorden, laat de e dan weg. Voorbeeld: brachot (niet: berachot).
     • [Regel E.9b] Schrijf anders wel een e.
     Dus wel (bijv.) kn- of pr-, maar niet kz- of pt-.
     Opmerking: sk- geldt in Sofeer als "on-Nederlandse" combinatie; sf- is wel toegelaten.
  2. aan het eind van een (Jiddisj) woord kan eveneens een opeenhoping van medeklinkers ontstaan wanneer de sjwa niet zou worden geschreven.
     • [Regel E.10a] Is die combinatie aan het eind van in oorsprong Nederlandse woorden mogelijk, schrijf dan géén e.
       Voorbeeld: kaals (kaals mes, kaals sjtoeb, kaals sjtoob).
     • [Regel E.10b] Voeg anders een e toe. Voorbeeld: sjeitel.
       Uitzondering: [Regel E.10c] als door toevoeging van die e een verdere spellingconsequentie zou optreden, voeg dan géén e toe. Voorbeelden:
       • nign (want met toegevoegde e zou het niet nigen worden maar niggen),
       • sjtetl (want met e zou het sjtettel worden).

sjwa

(niets)

e

• In gesloten lettergrepen (lettergrepen eindigend op een medeklinker):
  [Regel I.1, 'basisspelling':] Schrijf in gesloten lettergrepen de [ie]-klank in principe als ie. Voorbeeld: briet.
   
  • Uitzondering:
    [Regel I.1a] De [ie]-klank in Jiddisje woorden van Duitse oorsprong wordt gespeld i. Voorbeeld: gefilte fisj.
    (Jiddisje woorden die niet van Duitse oorsprong zijn, houden ie: bries miele.)
     

  • Meerkeuze:
    [Regel I.1b] In de woorden

    Asjkenaziem, chassidiem, chazaniem (meervoud van chazan), Elohiem, gojiem, kaddiesj, Poeriem, Sefardiem, tefilien

    mag volgens het Groene Boekje in plaats van ie ook een i worden geschreven, dus:

    Asjkenazim, chassidim, chazonim (meervoud van chazan), Elohim, gojim, kaddisj, Poerim, Sefardim, tefilin.

    
     
• In open lettergrepen (lettergrepen eindigend op een klinker):
  [Regel I.2, 'basisspelling':] Schrijf in open lettergrepen in principe i. Voorbeeld: blini.
   

  Uitzonderingen: Bij de uitzonderingen maakt het verschil of de [ie]-klank staat in de laatste lettergreep van een woord, of in de voorlaatste of vóórvoorlaatste.
   

  • Aan het eind van een woord wordt volgens regel [I.2] in principe i geschreven.
    Uitzondering:
    • [Regel I.2a] waar spelling ie aan het slot ingeburgerd is, houden we ie.
      Dit zijn vooral Bargoense woorden, voorbeeld: hassebassie.
      Bovendien in: moutsie, sjivitie.
       
  • Eerder in een woord (met name in de voorlaatste lettergreep): in principe wordt daar volgens regel [I.2] i geschreven.
    Uitzonderingen: in de volgende gevallen wordt ie geschreven:
    • [Regel I.2b] in een open lettergreep met klemtoon vóór ch of sj of ts gevolgd door een klinker. Voorbeeld: piechem.
      (NB: Ook de onbeklemtoonde eerste [ie] in tsietsiet wordt gespeld met ie.)
    • [Regel I.2c] in een open lettergreep met klemtoon die niet de laatste lettergreep van het woord is, met name als die gevolgd wordt door een lettergreep met een sjwa. Voorbeeld: onbesjrieën.
       

[ie]

i

ie

• In gesloten lettergrepen (lettergrepen eindigend op een medeklinker):
  • [Regel O.1] Een [oo]-klank wordt geschreven als oo als de [oo]-klank onmiskenbaar lang is én de klemtoon heeft. Voorbeeld: balboos.
     

    Schrijf in alle andere gevallen steeds o. Namelijk:

    • [Regel O.2a] als de o-klank kort is,
    • [Regel O.2b] of bij twijfel (variabele uitspraak, een -o- die zowel korter als langer kan worden uitgesproken) (voorbeeld: sjalom.),
    • [Regel O.2c] of als de -oo- wel lang is maar geen klemtoon heeft.
       

    Tip: De spelling oo [regel O.1] komt vooral voor bij Jiddisje woorden. Bij Hebreeuwse woorden is de lengte van de -oo- nogal variabel. Daarom schrijft Sofeer daar vanwege regel [O.2b] doorgaans o.
     
• In open lettergrepen (lettergrepen eindigend op een klinker):
  • [Regel O.3] Schrijf in principe o ('basisspelling').
  • [Regel O.4] Ook aan het eind van een woord wordt o geschreven. Voorbeeld: kehillo.
     

    Uitzondering:

    • [Regel O.5] In open lettergrepen met
      • lange, beklemtoonde [oo]-klank
      • vóór ch, sj of ts
      • gevolgd door een klinker,
      is de spelling oo.
      Voorbeeld boocher.

[oo]

o

oo

• [Regel U.1] Schrijf in principe steeds oe ('basisspelling').

  Uitzonderingen:

  • [Regel U.2] Eigennamen waarin de spelling met u is ingeburgerd, houden u.
    Ook: uzi (conform Groene Boekje).

[oe]

oe

u

• Het Jiddisj kent vijf tweeklanken, gespeld -ai-, -ei- (soms: -ej-), -oi-, -au-, -ou-.

• [Regel *.1a] Vóór medeklinkers wordt de (Jiddisje) tweeklank [ai] steeds gespeld ai.
   
• [Regel *.1b] Vóór een klinker worden de (Hebreeuwse) klanken [ai] en [aai] gespeld aj.
  Voorbeelden: Jesaja, Chaja, Mosjee Dajan; ajen, majem; ajin, Jeroesjalajim, lechajim; arajot, misjnajot.

  Uitzonderingen:

  • Isaias (Latijnse vorm van Jesaja) wordt gespeld met ai;
  • de Bijbelse geografische namen Ajjalon en Hajjarkon worden gespeld met dubbel j (Hebreeuws-Nederlands, gangbare versie).
    (Hebreeuws, transcriptieversie, heeft echter volgens [regel *1.a] enkele j: Ajalon, Hajarkon).
     
• [Regel *.1c] Aan het eind van een woord worden de Hebreeuwse klanken [ai] en [aai] en de Jiddisje klank [ai] gespeld ai.
  Voorbeelden: Adonai, Haggai, ai tenai (Hebreeuws); raboisai (Jiddisj).
  • Bij een enkele eigennaam is naast de tweeklank [ai] ook een tweelettergrepige uitspraak [a]+[i] mogelijk, gespeld als aï (met trema): Sinai — Sinaï.
     

[ai]

ai

• [Regel *.2] De klank [ei] wordt geschreven als ei ('basisspelling').
   
  • [Regel *.2a] In de eigennamen Hejmisj Zain en Sjolem Alejchem is echter de gebruikelijke spelling met -ej- gehandhaafd.
     
• [Regel *.3] De klank [eej] in (Oost-)Jiddisje woorden wordt geschreven als ej.
  Voorbeelden: drejdel, kejn ejn horre, knejdlech, tswej joeden, tswej wovven.
   
• Opmerking:
  De spelling -ei- wordt (vooral in eigennamen) soms gebruikt om een lange ee-klank weer te geven.
  Voorbeelden: Kol Nidrei, Beit Ha'Chidush, snogeiro.

[ei]

ei

(ej)

[eej]

ej

[eï]

eï

(ei)

• [Regel *.4] De tweeklank [oi] wordt in principe gespeld oi.
   
• Uitzondering:
  [Regel *.5] In het woord goj en daarvan afgeleide woorden (gojs, sjabbesgoj) is de gebruikelijke spelling met oj gehandhaafd.

[oi]

oi

(oj)

De tweeklanken -ou- en (in enkele gevallen) -au- komen voor in het Jiddisj:

• [Regel *.6] Bij Jiddisje woorden met spelling -ou- is er vaak in andere taaleigens een pendant met -o-. Bijvoorbeeld: kousjer = koosjer; Toure = Tora.
   
• [Regel *.7] Enkele Jiddisje woorden hebben spelling -au-. Dan is er vaak een pendant in het Duits. Bijvoorbeeld sjaukelen.

[au], [ou]

ou

au

Harde [g]-klank (als in 'gracht'):

• [G.1] Schrijf een harde g-klank in principe -ch- ('basisspelling')
• [G.2] behalve waar traditioneel een -g- wordt geschreven (gein, goochem).

Zachte [g]-klank (als in Engels 'good'):

• [G.3] Een zachte g-klank wordt geschreven -g- (gemieles).

[ch]

= [harde g]

ch

g

[ğ]

[zachte g]

g

• In Jiddisje woorden staat ch voor de klank tsj.
  Voorbeeld: (Engels) cholent = (Sofeer) tsjolent (warm gerecht op sjabbat).
• In het Hebreeuws is de klank [tsj] ongebruikelijk. Als in woorden van Hebreeuwse herkomst in het Engels de spelling ch wordt gebruikt, is dus de klank [ch] bedoeld. Voorbeeld (Engels) chazzan = (sofeer) chazan.

• [Regel F.1] De klank [f] wordt in principe geschreven als f ('basisspelling').
   
• Uitzondering:
  [Regel F.2] Er wordt geschreven ph in enkele eigennamen waar die spelling gebruikelijk is:

  Mokum Aleph (joods cultureel centrum),
  Samuel Sarphati (Amsterdamse arts, 1813-1866).

De uitspraak bepaalt de spelling:

• [H.1] Een h die niet wordt uitgesproken, wordt niet geschreven.
  Voorbeeld: Tora (niet: Torah).

  [H.1a] Ook direct na een t wordt in principe geen h meer geschreven. Zie: t of th.
   

• [H.2] Wordt een h-klank uitgesproken, dan wordt h geschreven.
  Voorbeeld: Haifa (Israëlische havenstad).
   
• [H.3] Wordt een ch-klank bedoeld, dan wordt geschreven ch of g.
  Voorbeeld: Chefa (Hebr. vorm van Haifa).

Uitzondering:

• [H.4] In eigennamen wordt een afwijkende spelling die gebruikelijk is, gehandhaafd: Tsiwoth Hashem; Beth Haim en Ets Haim (uitgesproken: Chajiem).

• Meestal is simpelweg een [h]-klank bedoeld.
• Soms geeft de h een [ch]-klank aan (een gebruikelijker Engelse spelling is dan echter ch). Waar een [ch]-klank is bedoeld, schrijft Sofeer in de regel ch.

  Voorbeelden:

  Engels Hanukkah wordt in Sofeer Chanoeka;

  Engels Hassidism wordt in Sofeer chassidisme;

  Engels hazzan wordt in Sofeer chazan.

  Aan het eind van een woord wordt de h niet uitgesproken.

  Uitzondering
  In Engels Manoah is de klank [ch] bedoeld, in Sofeer correspondeert hiermee Manoach.

• [Regel J.1] Een j-klank aan het begin van een lettergreep wordt gespeld j.
   
• [Regel J.2] Een j-klank tussen twee klinkers wordt gespeld j.
   
• [Regel J.3] Een j-klank aan het einde van een lettergreep en in de tweeklanken ai en oi wordt gespeld i

  Uitzondering:
  Het woord goj en afleidingen daarvan behouden de gebruikelijke spelling met j. Zie bij de tweeklanken.
   

• [Regel J.4] De j-klank die hoorbaar is in -ia-, -io-, -ioe- en dergelijke wordt niet geschreven.

[j]

j

i

Waar het Engels klinker+y schrijft (ay, ey of oy), is een tweeklank of lange klinker bedoeld:

• Waar het Engels ay schrijft, heeft Sofeer ai of ei.
• Waar het Engels ey schrijft, heeft Sofeer ej of ei.
• Waar het Engels oy schrijft, heeft Sofeer oi.
• Waar het Engels iya schrijft, heeft Sofeer ia [regel J.4].
  Voorbeeld: Engels sufganiyah = Sofeer soefgania.

• [Regel K.1] De klank [k] of [q] wordt in principe geschreven als k ('basisspelling'). Voorbeeld: kal.

  Uitzondering:

  • [Regel K.2] Met een q worden geschreven de grammaticale term qeree en de plaatsnaam Qumran (naast Koemraan).

• Basisregels:
  1. Spel fonetisch: klank [s] = s; klank [z] = z; klank [sj] = sj, klank [ts] = ts, klank [zj] = zj, [tsj] = tsj.
  2. Na een korte (beklemtoonde) klinker worden s of z verdubbeld: ss, zz.
      
• Uitzondering:
  In eigennamen kunnen afwijkende, ingeburgerde, spellingen worden gehandhaafd.

• Waar in het Engels sh of sch geschreven wordt, correspondeert daarmee in Sofeer sj.
• Waar in het Engels in woorden van Hebreeuwse of Jiddisje oorsprong ch geschreven wordt, is daarmee in het algemeen niet de klank [tsj] bedoeld (zoals in church), maar de [ch] van kachel.

  Uitzondering zijn alleen Jiddisje woorden, waar [tsj] wordt geschreven als tch.
  Voorbeelden: tcholent (Sofeer: tsjolent), mentch (Sofeer: mentsj).

• Overigens kan de weergave in het Engels van Hebreeuwse sisklanken nog wel eens variëren. Dat bemoeilijkt omzetting naar de spelling van Sofeer. Wij adviseren om zo veel mogelijk van de oorspronkelijke spelling in het Hebreeuws uit te gaan.
   

• [Regel S.1] Basisregel: spel fonetisch: [s] = s.
   
• [Regel S.2] Na korte klinker (vooral na een beklemtoonde korte klinker): ss.
  • Uitzondering:
    [Regel S.3] de zogeheten "nomina segolata" hebben enkele s.

[s]

s

ss

• [Regel S.4] Basisregel: spel fonetisch: [z] = z.
   
• [Regel S.5] Na een korte (beklemtoonde) klinker wordt de z verdubbeld: zz.
   
• [Regel S.6] In eigennamen kan een afwijkende, ingeburgerde, spelling worden gehandhaafd.

[z]

z

zz

• [Regel S.7] Basisregel: spel fonetisch: [sj] = sj.

  Uitzonderingen:

  • [Regel S.8a] In eigennamen worden afwijkende, ingeburgerde, spellingen (zoals sch, sh, etc.) gehandhaafd.
     
  • [Regel S.8b] Meerkeuze:
    Volgens het Groene Boekje mogen de woorden:

    Falasja, Sjoa, sjlemiel (sjlemielig, sjlemieltje)

    ook met s(c)h gespeld worden:

    Falasha, Shoah, schlemiel (schlemielig, schlemieltje)

[sj]

sj

(sh)

(sch)

• [Regel S.9] Basisregel: spel fonetisch: [ts] = ts.
• [Regel S.10] In eigennamen kan een afwijkende, ingeburgerde, spelling (zoals tz, z, etc.) worden gehandhaafd. Voorbeeld Arzenu, Leibowitz.

[ts]

ts

(z)

(tz)

• [Regel T.1] De klank [t] wordt in principe geschreven als t ('basisspelling').

  Uitzonderingen:

• [Regel T.2] th wordt geschreven in enkele eigennamen waar die spelling gebruikelijk is, merendeels namen van instellingen met 'Beth' (zie toelichting Beth / Bet / Beet / beet / Beit).
   

• [Regel T.3] Meerkeuze: Volgens het Groene Boekje mogen de woorden:

  behemot, Goliat, leviatan, Metusalem en Tora (ook Simchat Tora)

  ook met th gespeld worden

  behemoth, Goliath, leviathan, Methusalem en Thora (en Simchat Thora).

Beth Ami

(sociaal centrum, Amsterdam)

Beth Haim

(begraafplaats, Ouderkerk)

Beth Halochem

(militair revalidatiecentrum)

Beth Hatefutsoth

(museum, Tel Aviv)

Beth Hatsafon

(liberaal-joodse gemeente, Noord-Nederland)

Beth-Jacob

(religieuze meisjesscholen)

Beth Joles

(Nederlands tehuis, Haifa)

Beth Juliana

(Nederlands tehuis, Herzlia)

Beth Shalom

(tehuis, Amsterdam)

Beth Simcha

(ouderenorganisatie, Amsterdam)

Beth Yeshua

(Messiasbelijdende joden in Nederland)

Jesode Hatora Beth-Jacob

(orthodox-joodse school, Antwerpen)

Betel,
Bet-Haggilgal,
Betlehem,
Bet-San,
Bet-Semes

(Bijbelse plaatsnamen, gangbare versie)
 

Bet Hillel

(joods studentencentrum)
 

Bet Menoecha

(bejaardenzorg, Amsterdam)
 

Beit Ha'Chidush

(joodse gemeente te Amsterdam)

Beet El,
Beet Hagilgal,
Beet Lechem,
Beet Sjean (Beet Sjan),
Beet Sjemesj

(Bijbelse plaatsnamen, transcriptieversie)
 

Beet Alfa

(plaatsnaam in Israël)
 

Beet Habechira,
Beet Joseef

(boektitels)
 

Beet Hamikdasj (Beet Mikdasj)

(tempel Jeruzalem)
 

Sjien Beet

(veiligheidsdienst Israël)

alefbeet

(alfabet)

av beet dien

(hoofd van rabbinale rechtbank)

beet (ook: bet)

(tweede letter alfabet; huis)

beet chajiem

(begraafplaats)

beet dien

(rabbinale rechtbank)

beet habechira

(tempel Jeruzalem)

beet (ha)knesset

(synagoge)

beet (ha)midrasj

(leerhuis voor Torastudie)

beet kevarot

(begraafplaats)

beet olam

(begraafplaats)

beet tefila

(synagoge)

• [Regel W.1] De klank [w] wordt in het algemeen als v geschreven ('basisspelling').

  Er wordt echter geschreven w in de volgende gevallen:

• [Regel W.2] In gevallen waar spelling met w gebruikelijk is (Jahweh, mitswa, kislew, ziw).
   
• [Regel W.3] Bij woorden uit het Hebreeuws die met een [w]-klank beginnen (vaak het Hebreeuwse woord 'w'= 'en'): Wajikra, wav.
   
• [Regel W.4] Bij woorden uit het Jiddisj in de volgende gevallen:
  • [Regel W.4a] als het corresponderende Duitse woord een w heeft: alterwetsj.
  • [Regel W.4b] woorden met de klank van tswej wovven;
    • echter
      [Regel W.4c] niet aan het eind van een woord (dan spelling v).

[w], [v]

v

w

• [Regel X.1] Een medeklinker wordt verdubbeld na een korte (beklemtoonde) klinker ('basisspelling').
  Voorbeelden: mazzel, sjivve, Tsennerenne.

  Echter géén verdubbeling in de volgende twee gevallen:

  • [Regel X.2] Bij de zogeheten "nomina segolata" (en vergelijkbare woorden) blijft verdubbeling achterwege.
    Voorbeeld: chesed.
     
  • [Regel X.3] Het Hebreeuwse schriftteken 'dageesj forte' ('verdubbelingsdageesj') wordt in Sofeer niet door een verdubbeling weergegeven.

  Meerkeuze:
  Het woord kiboetsnik mag volgens het Groene Boekje ook met dubbel b gespeld worden: kibboetsnik.

• Engels: chazzan, maar Sofeer chazan;
• Engels chuppah, maar Sofeer: choepa;
• Engels: kiddush, maar Sofeer kidoesj.

• [Regel X.4] Het accent grave wordt alleen gebruikt om een è-klank aan het eind van een woord aan te duiden:
  Voorbeelden: hazè, Menasjè. Zie spellingregels è.
   
• Voor gebruik van de trema, zie hieronder.

Andere accenttekens worden niet gebruikt in Sofeer.

• [Regel X.5] Trema. In woorden als haäm of baäl (waar in het Hebreeuws een alef of ajin tussen twee klinkers staat) schrijft Sofeer een trema. De trema dient om zogeheten 'klinkerbotsing' te voorkomen.

  Elders, bijvoorbeeld in het Engels, wordt daar soms een apostrof geschreven (ha'am, ba'al).
   

• [Regel X.6] Apostrof. Een spelling met apostrof is in Sofeer alleen gehandhaafd in enkele eigennamen waar de schrijfwijze met apostrof gebruikelijk is: Na'amat, Zichron Ja'akov. Ook in Beit Ha'Chidush, B'nai B'rith, B'Tselem.

• [Regel X.7] Dus géén streepje in de volgende gevallen:
  • Op plaatsen waar het Hebreeuwse verbindingsstreepje 'makeef' staat. Sofeer schrijft daar een spatie.
  • Hebreeuwse voorvoegsels worden zonder koppelteken aan het hoofdwoord vast geschreven: lehavdiel, niet le-havdiel.
     
• [Regel X.8] Wel een streepje waar dat gebruikelijk is:
  • in traditionele Bijbelse namen: Aram-Neharaïm, Baäl-Chasor, Ben-Oni, etc.
  • in namen van organisaties: Beth-Jacob, Haboniem-Dror, Le-ezrath Ha-am, Le-ezrath Ha-jeled, Sar-el, Sch.-Anski, e.d.
  • in eigennamen: Sj. An-Ski

• [Regel X.9] Middenin een woord wordt geen hoofdletter geschreven.
  Voorbeeld: Risjon Letsion (niet: Risjon leTsion).
   
• [Regel X.10] Uitzondering zijn alleen enkele eigennamen, waar de traditionele schrijfwijze gehandhaafd is:
  Beit Ha'Chidush, B'Tselem.